BARIŞ ELÇİSİ GÜVERCİN
Diyarbakýr’ýn orta yerinde,
Hortum yaratýldý bir yiðit için,
Vuruldu gerçeðin cesur sesi,
Ensesinden vuruldu kahpece,
Barýþ elçisi kýnalý güvercin…
Söz üþüdü Dicle dondu
Bu acý býçak gibi ayaz Diyarbakýr,
Dört Ayaklý Minare aðlar zeytin dalýna,
Bazalt taþý feryat eder yiðit kanýna,
Zulüm adaleti hep görür hakir…
Acýlara tanýklýðýn tüm aðýrlýðý,
Nakýþlanmýþtý esmer yüzünde,
Dünya oynasa da körlüðü saðýrlýðý,
Faili meçhuller iþlenirken arka arkaya,
Korku yoktu zincir yoktu hiçbir sözünde…
Süs deðildi sýrtýnda adalet cübbesi,
Yapýþmýþtý yakasýna kanlý ellerin,
Yiðit görüyordu hüzünlü gök kubbesi,
Cesarete þaþýyordu aðýr puslu havalar,
Hesabýný soruyordu kanlý daðlarýn bellerin…
Zühre olmuþtu mert Tahir’e barýþ,
Haykýrýyordu gece gündüz,
Ýnsanlýk onurunun yýlmaz bekçisi,
Geziyordu acýlý coðrafyada karýþ karýþ,
Kýnalý güvercin barýþ elçisi…
“Baba gitme” çýðlýðý yankýlandý gökyüzünde,
Magma kabardý Karacadað’ýn göbeðinde,
Karalar baðladý barýþseverler yeryüzünde,
Bulutlar aðladý acýlý yüreklerle sessiz sessiz,
Fýrtýna öncesi kadim topraklar kaldý nefessiz…
Bu zulüm bu vahþet elbet biter bir gün,
Güvercinlerin anýtý yükselir arþa,
Barýþ günü kurulur büyük düðün,
Halay çeker horon teper kaþýklar vurulur,
Yerin dibine girer tapanlar savaþa…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.