Duaya açmýþým avuçlarýmý
Her an andýkça yüreðimi süsler
Gönül güm-har olunca
Ellerimden kiri pasý siler
Bir eksende dönsem
Dönerken derviþ-hanlar gibi gözü yumsam
Yeþersem sevda yokþunda
Vuslatýmýz bize doðsa .
Gönül kapýlarýna açýlan tomurcuktuk oysa
Yediveren güle manayla bakardýk tutsak,tutsak
Zannederdik ki iki göz iki kaþ arasýnda
Vuslatýmýz er geç bize doðsa.
Hayatýn çýkmazlarýnda bir savaþ
Bir bir sarýlmýþ günahlarým çil atlasa
Kýyamda durmuþ yakarýþ çýðlýklarýmla
Nefsim göremiyordu ki ,
Hiç yüreðimde patlarçasýna
Hayatýn içi garip bir telaþ
Haykýrýþlarým secdede bir baþ
Gözümün üstünde taþtan sanki iki kaþ.
Zalimmi olmuþ halim? mazlumun ahý sanki keþme keþ
Zannederki hükmümüzün sonunda biz ateþ
Nerde masumiyet nerde gözlerdeki o mahçupluk
Kutlar arada öksüzlerin baþýný tel tel okþayýnca
Mana deryasýnda vuslatýmýz er geç doðarsa.
Keþke mum içinde beslenen ýþýk olabilseydim
Karanlýk dülþlerimde uyanabilseydim
Nice çirkinlikleri görmeseydim nede o hýrsýzlýklarý
Keþke düzeltseydim insanlarý kendi ellerimle
Bu kadar duyarsýz yürümek vuslatýma yakýþmazdý.
Hallacý-ý Mansur un hak edep dediði anda
Dünyaya yeni doðmuþ bir gelin edasýyla
Masumiyetimiz ah bir doðsa aynalara
Çarmýða germiþiz tüm vucudlarýmýzý kan sýzmakta
Gül goncalarým dönüþüyor gözyaþlarým biranda
Aþk yol almaz sonsuzluða
Vuslatýmýzý haykýrýyoruz ey insanlýða
Vuslat elbette bizlerede doðsa !