Her zaman ki gibi boþluktayým, yanýmda kimse olmadan, sessiz,ýssýz bir sokakta yürüyorum, kaderimi bilmeden yürüyorum.
Çaresizlik sessizliðe aldanmak mýdýr, boþ bir evin boþ odasýnda sessiz deyim, köþede durmayý yalnýz kalmayý seviyorum, kapalý bir odada sessizliði dinliyorum.
Bir çið’inin oluþmasý kadar zahmetli, huzuru bulabilecek bir çaresizlik, ve yalnýzlýða boðdugum sessizliðim, bir devrimci gibi inada baðlanmýþ kaderim.
-------------------------------------- Abdulsamet Karakaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulsamet Karakaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.