Aþkýný kalbimden çýkarmam mümkün deðil ama.. hani ara açýlýnca bazen sükunete erer gibi oluyorum. Birden sen arýyorsun, telefonda þiir gibi muhteþem sesini duyuyorum.. Seninle konuþurken gözyaþlarým yanaklarýmdan dökülüyor .. Ama sen bilmiyorsun, seninle birþeyler konuþuyoruz ama ne konuþtuðumu bilmiyorum.. Yeþil gözlerinin hayaliyle belki de zýrvalýyorum. Hiç ummadýðým bir anda sesini duyunca mutluluktan uçuyorum... Sonra baþkasýnýn olduðunu hatýrlýyor, üzülüyorum. Ama ne olursa olsun seni seviyorum
Ömrüm seni sevmekle nihayet son bulacaktýr. Yalnýz senin aþkýnla ruhum solacaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.