hoşça kal

bazen insan aþýk olur
bazen de aþýk ölür
sakýn öl deme bana
ben zaten uykusu bölünmüþ her eksik gecenin
cesediyim enkaz sabahlarýmda…




Eyy
gecenin koynuna savurduðu saçlarý þafaða deðen kadýn
tenime nakþolmuþ esmer kelepçem
aþk azýnlýðým
ve aklýmýn yegane firari sebebi


her düþ ayazýmda sana
canýmca
kanýmca bir nefes daha ölüyorum



çöz artýk sendeki beni
kopar isyana dönen sancýlanmýþ umut baðlarýmý
kanatsýz tüm rüzgarlardan kurtar düþlerimi


bütün köprüleri sen sanýp
sürekli sende takýlý kaldýðým

her seferinde bile bile aldanýp
uðruna ölesiye yandýðým


kes artýk göbek baðýmý

aldanmak deðil de
en çok ölesiye inanmak yoruyor beni



biliyorum ki biz
ayný þiirde
ayný dizede
hatta ayný cümlede bile iki farklý anlam gibiydik
ve bu þiir yüklü geminin limanlarýnda ben
el sallayan hep bir son damla gözyaþýydým



bak
saat yine yokluðunun sancýsý
ve zaman þakaðýma dayalý son bir veda busesi


gitmelerim kalmaktýr bilirim
bilirim de sen yinede hoþça kal



hoþça kal
kýyýsýna uzandýðým penceresiz düþlerim
gece yüklü gözüm
özüm
sözüm


doðmayan yüzüme batan hüznüm
sende hoþça kal…






ilhanaþýcý/kasýmikibinonbeþ

Sosyal Medyada Paylaşın: