Ölmek ayrý þey Müzeyyen, Sen hiç þiirle kovuldun mu? Ýþte ölmek öyle birþey Müzeyyen, Üþürsün, iliklerine iþler soðuk, Kalkamazsýn yerinden beþ dakika diye Keþke olsaydý bir ceket, bir gocuk, Omzuna atardým üþüme diye, Diye diye aþký kaldýk.
Kaldýk be Müzeyyen tek baþýmýza, Aðladýk yalnýzlýðýmla aðladýk. Yemek hazýrdý akþamý olanlarýn. Biz bir taþ çorbaya hasret kaldýk. Yandýk be Müzeyyen, ne yandýk. Durdurdular bizi aþkla yürüme diye. Dedim arkadaþ iyi ama niye. Kadýnýný sevmekten büyük servet mi var.
Kalk gidelim be Müzeyyen. Sevmek ne, aþk ne bilmiyorlar. Beþ dakikalýk zevk sanýyorlar aþký. Boþver laf anlamaz insanlarý Sen bana varacak mýsýn söyle. Anam baþýmýn etini yedi Evlen artýk kör, topal bul diye. Of Müzeyyen duvarlar üstüme geliyor. Sorma odam kireç tutmuyor. Türküler gücüme gidiyor. Neyse en iyisi uyumak be Müzeyyen. Belki uyanmamak ihtimali de var. Þiirler sana kalsýn öyle olursa. Bana vuslatsýz aþklar. Müzeyyen nefes alamýyorum Ne istiyorsun iþte, seni seviyorlar. Kedi de olsa bir sevenin var.
Baki Evkaralý 30.10.2015 Denizli Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.