Eðilip öpüyorum alnýndan
gözlerinde uyuyan nazlý bir sabahý
dudaðýmý yakýyor o gül ateþin incecik
bir defne dalýnda uzuyor kirpiklerin
yüzünün aydýnlýðýna ak güvercinler konuyor
utanýyor saksýlarda çiçekler
bir dal kýrýlýyor körpecik
saatler akýp gidiyor
bir ceylan iniyor sýzýnýn kýyýlarýna
asi Yürekli sevdiðim
bütün ýrmaklarýn suyu çekiliyor
ölüm kesiyor yollarý gencecik
okþuyorum incitmeden
yanaðýndan süzülen damlacýklarý
utangaç bir mavi düþüyor gözlerinin içine
boynunu büküyor yaþam
yüreði parçalanýyor bakýþý güvercin bu kýzýn
asi yürekli sevdiðim
bütün aynalarý kýrýlýyor sevincin
hafiften bir rüzgar esiyor
apansýz aðýtlar düþüyor sesime
korkunç ateþlere düþüyorum, uçurumlara
alevden tomurcuklar patlýyor usumun gergefinde
beyaz kefenlere sarýlmýþ bir kar çölünde
elimde çýrýlçýplak kalýyor yüreðim
asi yürekli sevdiðim
þimdi bir kýtada çocuklar güneþi öpüyor
analar aðýt yakýyor bir baþka kýta da
yüzümde çiçekleri solmuþ bir bahçenin hüznü
dalýp dalýp uzaklara gidiyorum
ve diyorum ki,
yaþamak ancak bu kadar haklý olabilir
ancak bu kadar güzel ey asi yürekli sevdiðim
çirkin bir yaþamýn kervanýnda kýrýlsa da papatyalar
sen ki, býrakýp bir baharda nazlý özlemlerini
uçup gittin nazlý bir kuþ gibi
bir sonsuz maviyi çizip yüreðime
zaman acýsýný iþlerken hayatýn
asi yüreklim
müzeyyen yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.