beni düþünme...yaþarým fasulye ayýklayarak saatleri kurarak hatta uyanmak için sessiz evimde seni sayýklayarak sonra unutup adýný günboyu suskun... (güya hiç yokmuþ-sun)
yaþamak...iþime geldiði gibi ekmek paramýn derdinde baþka derdim yokmuþ gibi sen kendine bak
Ölüm bile deðil öylesi hayat yarýda býraktýklarýn hiç yaþayamadýklarýn yalanlarýn var iki yüzlü ve dingin ve uzak bir ölüsün anlayacaksýn
birgün hatýrladýðýnda ya da sol tarafýnda bir yürek bulduðunda ’yüreksiz mezarlýðý’nda hortlayacaksýn Sen ölmene bak
Beni düþünme...yaþarým yalnýzlýktan kim ölmüþ? eski yüreði kesiklerden bir ben kalmýþ
Elif Þebnem Akal
Sosyal Medyada Paylaşın:
elifsebnem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.