canýma gül gülün dikeni de batsa. kabýmda ki sularýmda saklýyorum seni en keskin yerimden sarýlýnca hayatýna gülü veriyorum sonra umada varsýn bulutlansýn havalarýn bir uçurum kenarýndan uzasýn saçaklarým topraða tutunayým birde bakýþlarýna sapasaðlam saçlarýna dolanýrcasýna hasret zaman yosunu gözlerim içimde ateþ kanýyor dýþýmda yaðmur yarasýna soluðum sönmeyen yokluðuna uçuk dudaklý takvimlerde gözleri maviye bakan bir mevsime saklý birden bire hele hele öpsen uyanacaðým düþlerinden ve hatta en kötü ölümden bile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.