Eski İstanbul

güneþli ve güzel günler
bir pencere yarým kalmýþ
koþarak denize mi gidecektik siyah beyaz
yoksa dalgýn çocuk
dalgýn çocuk
galata da balýk
öpülecek miydim seninle mehtap

taþlara söyle geri gelsinler
suya ýþýk tutan sevinçlerimize varýp
istiyorlarsa yeniden öldürsünler bizi
bu koca þehrin göz yaþlarý
her kesin duyduðu
ve ýslandýðýmýz bu yaðmur

o sabah limana indik
laleli gümüþ kýyýlarýn budala evlere gülümsediði
ve aþýnmýþ yollarý iz belleyerek
rüzgarý yutup umut yuvarlayan
o tatlý zamanlarýn adýný bize sormayýn

olmadýk diyecek kadar az
aydýnlýk sokaklar içimize varmýþ
aðaçlar da ölesiye bir mutluluk
mutluluk pencereyi açýp þarkýlar söylemekmiþ
baðýþlayýn
rengarenk bir duygunun içindeyim

iki insan ve güvercin
ve sonra daha ileriye koþtukça
durgun rüzgarlarý uyuttuðum
mavi ýþýklar çoðalýyor göðsümde
durun diyorum
ne olur
durdurun beni

uyuklayýp anneyle çocuðuna
ve mendilime umut kýrýntýlarý býrakacaklara
bu güzel zamaný hediye ediyorum
yorumsuz
yoruluyor eski istanbul.











Sosyal Medyada Paylaşın: