Bendim, bana açýk kapý býrakmayan yinede sana yakalanýp karþýnda savunmasýz kalan. Düþmüþtün bir kere gönül topraðýma , saklý büyütmeliydim seni orda ama günden güne yaklaþýyordun Gün yüzüne fýþkýrmaya Ne kadar saklayabilirdim ki ! Biliyordum yeþerdiðinde yoktu kaçýþýmýz, Birimizin ölmekten ya aþkýmdý ; ya da ben . Severek tercihimi kullanmýþtým, emanetimdir kollarýna aským ona benim yerime de sahip çýkamazsan, Ýkimizinde vebali kalýr boynunda. oysa gönülden af dileyenin tekrarý olmazdý hatasýnýn.
Nuran KARACA
17:49 29.11.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuran KARACA Susmaz Siirl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.