GEL ÇAY İÇELİM BİZ

Eskisi gibi deðilim ruhum.
Býraktým her þeyi nedensizce.
Sýkýntýdan kanýyor burnum.
Ýþtahým yok bu sýralar,
Habire haber getiriyorlar.
Yok birileri evlenmiþ.
Yüzük takmýþ birileri.
Çocuðu olmuþ birilerinin.
Ben herþeyden vazgeçmiþim.
Aysel’e de gitmiyorum zaten.
Yazmayý da býraktým.

Çocuklarýn kalbine güç gelmesin.
Unuturlar diye þiir sokaktan kaçtým.
Hoþ ölsem, kimsenin haberi de olmaz.
Kimsesizler mezarlýðýnda beni aramaz.
Yaþarken bile aramýyor kuru kalabalýðým.
Sahi ne kadar kalabalýðým deðil mi?
Kimileri hiç yalnýz kalmýyor bu adam
Hep gülüyor ediyordur kendince.
Ah boþverdim dünyayý.

Hay allah bak burnum yine kanadý.
Kokun geliyor secdeye düþünce.
Nerden geldiðini bilmiyorum.
Bir saðanak beliriyor gözümde.
Aðlamaya doyamýyorum.
Ben ne zaman sevdiklerime.
Bir zarar geleceðini hissetsem.
Kaçak olurum kendime.
Geri döndüðümde olursa bekleyenim.
Yol alýrým sevgiyle de.
Bu sýra bir aþka gölge olurum diye.
Çok korktum, bilsem ki öyle bir þey yok.
Bilsem ki beni Kâbe gibi seven biri olur.
Hayal kurma diyorum kendime.
Neyse Çay demlerim Mualla,
Kafaný aðrýttým, annem biraz iyi.
Biliyor musun Ruhum.
Felçliyi bile kaldýran sevgi.
Ýnanç ayrý þey biliyorsun


Gel çay içelim biz.
Aþk tazeleriz, hasret gideriz.
Seni göremeyecek oluþum ne kötü.
Artýk konuþmuyorsun, yazmýyorsun bana.
Sevmem istemezsen seni korkma.
Ah Mualla, çay diyorum çay var.
Ýnsanlar gibi çabuk soðurlar.
Þimdi gidiyorum, gene gelirim.
Yerinden ayrýlmaz mezarlar.
Mezar taþýna inat kalbimde ismin.
Seni seviyorum kýz.
Kalbimdeki tek kaymayan yýldýz.

Baki EVKARALI
29 KASIM 2015
SAAT 18.31



Sosyal Medyada Paylaşın: