Kabristanı gezdim (mistik-sosyal)

Dostlar,
yoksul ve fakir insanlar, sýrf Ramazan’da deðil, 12 ay boyu yardýma muhtaçtýr.
Evimizde yiyeyeðimiz, içeceðimiz eksik olmuyorsa, çatýmýzdan yaðmur suyu akmýyorsa, geçim için ele muhtaç deðilsek, hele de TV’miz, kameramýz, son model cep telefonumuz da varsa, çocuklarýmýzla her yýl tatile gidebiliyorsak, eþle dostla yemeðe, sinemaya, konsere... çýkabiliyorsak binlerce þükr’edelim halimize.
Ve bilmemiz gerekir ki; taze ekmeðe ve ete muhtaç, çol-çocuða defter-kitap ve yeni giyecekler alamayan, tatile götüremeyen, çatýsýndan yaðmur sularý eksik olmayan, bilhassa; dilenmeye utanan, yoksullar ve mülteciler var aramýzda.

Ne kadarýna gücümüz yetiyorsa, bu insanlara aradabir, hatta ilk fýrsatta, yardým eli uzatmayý ihmal etmeyelim.
Sevinen bir çocuðun gözlerindeki parlaklýðýn yüreðinize verdiði hayranlýk hissini algýlamak istiyorsanýz, muhtaç olana verin!
Verdikçe sevindirir, sevindirdikçe sevinirsiniz.
Sevginin, þefkatin, merhametin sýnýrý olmadýðý gibi, verirseniz de karþýlýðý ve sevabý da sýnýrsýzdýr, unutmayalým.
Saygýlar



Gezdim kabristaný, þöyle gözettim
Nerede malýnýz, göçüp gidenler?
Mezar taþlarýna sizden söz ettim
Ne oldu diliniz, göçüp gidenler?

Fazla servet göz çýkarmaz derdiniz
Tas-tas geldi, kaþýk-kaþýk verdiniz
Haram helal demez, alýp yerdiniz
Nerede balýnýz, göçüp gidenler?

Menfaat uðruna ettiniz yemin
El, aç yatar; size, yetmezdi somun
Sonu yoktu içtiðiniz zemzemin
Ne tutar eliniz göçüp gidenler?

Dosttunuz, iþiniz bitinceye dek
Elbiseniz vardý ibriþim, ipek
Hastaya, düþküne gitmezdiniz pek
Nasýldýr halýnýz göçüp gidenler?

Bol fâize para yatýrýrdýnýz
Yoksulda, ’’inâyet’’ getirirdiniz
Köþklerde keyifle otururdunuz
Neredir iliniz göçüp gidenler?

Son duraða canlý varayým dedim
Durumunuz nedir, göreyim dedim
Usulca Kederli sorayým dedim
Nereye yolunuz göçüp gidenler?

Kederli/Almanya, 11.11.2009/28.11.2015

Sev ki, sevilesin!
Sevgi, þefkat, merhamet, dünyanýn hiçbir servetine benzemez.
Verdikçe ve paylaþtýkça artar da artar; eskilmesi hiç görülmemiþtir bu dünyada.
Vereni sevindirir, verdiðince arttý diye; alaný da sevindirir, hem kendine ayýracak hem de baþkalarýna verebilecek deðerleri oldu, diye.
Bundan daha güzel, yararlý ve artan bir servet var mýdýr dünyada?

Sevgiyle kalýn, severek, sevindirerek, sevinerek Mevla ile kalýn!
Saygýlar
Sosyal Medyada Paylaşın: