Devrimci bir ruhum vardý.
Ýnkar etmedim ki hiç.
Bunu sen de biliyordun.
Dengemi düz bir çizgide tutmaya çabaladýkça,
Aksini söylüyordun.
Seni sarýp sarmalamak istedikçe,
Ýçimden gelen duygulara inat
Uslu ol,diyordun.
Uslu olmak istemiyordum.
Dehþet bir fýrtýna gibi esmek,
Çaðlayan gibi çaðlamak,
Bir martý gibi süzülmek istiyordum.
Oysa sen doðrularýný Tanrý gibi bellemiþtin.
Olmuyormuþ,öðrendim.
Ejderhadan kanarya,
Arslandan ceylan,
Aþýktan kuzu olmuyormuþ.
Hissetiklerimi içimde bir lav gibi eriteceðime,
Volkan gibi püskürtmeliymiþim.
Bir devrimci son nefesinde bile,
Baþ kaldýrýr ölüme.
Alýkoyamaz hiç bir güç beni
Artýk sana isyaným.
Aþkýmý öldürdün.
Sana savaþým...
En son nefesinde beni düþüneceksin,
Ve asla o hýrçýn kýzý yenemeyeceksin.
Doðrularýný yeniden,
Yeniden gözden geçireceksin.
Bir devrimcinin görevi de bu deðil mi?
Deðiþtirmek bir þeyi,bir yeri,bir insaný...
O aþk benim.
Bunu bil.
O aþk benim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.