Ar vursa
AR VURSA
Derde müptelayým hüzüne âþýk
Tufanlar savurup kar vursa keþke
Sabrým kundaðýmdýr niyazým beþik
Yar dile gelince zar vursa keþke
Ulu mutlak hâkim düþünür, evmem
Döven dövmüþ zaten kendimi dövmem
Kalleþlik rejonu ezelden sevmem
Kâbe’m yaralanmaz er vursa keþke
Bu nasýl gelenek bu nasýl töre
Kefen biçiliyor dolmadan süre
Kahpelik alanen göz göre göre
Görmedi sayardým kör vursa keþke
Fizan’a eriþir itin çomaðý
Kime ahbap desem düþer somaðý
Nere adým atsan iblis yamaðý
Ölüme razýyým bir vursa keþke
Bu çirkefli handan bezdim bezildim
Ervah-l ezelde toydur yazýldým
Bu da toprak dendi, ona bozuldum
Açýlýp perdeler sýr vursa keþke
Çiftçi Baba’ya bak gezerken diri
Atmadý gönlünden pas ile kiri
Kalksýn istiyorum yüzlerden deri
Edep hayranýyým ar vursa keþke
AHMET ÇÝFTÇÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.