HAN/IM’IN RÜYASI

Yaðmur ninni söyledi, kuþlar semaha durdu
Bir peri masalýndan sanki geçer gibiydim.
Bin yýllýk hasret bitti, saat vuslatý vurdu
Bulutlarýn üstünde sanki uçar gibiydim.

Gönül kapýn açýktý, daldým “kalbim boþ” dedin
Telli duvak takmýþtým, güldün “nede hoþ” dedin
Avucum da ellerin “bulutlara koþ” dedin
Aþk meyini badeden sanki içer gibiydim.

Titretti yüreðimi buðulu kýsýk sesin
Sanki meltem yeliydi saçlarýmda nefesin
Dedin; “Gün senin günün kalmasýn hiç hevesin”
Mutluluktan kendimden sanki geçer gibiydim.

Huzur buldum yanýnda, ne kaygý var ne telaþ
Bakarak gözlerine anlattým yavaþ yavaþ
Nihayet sona erdi içimde süren savaþ
Hasret dolu gönlümde, vuslat biçer gibiydim.

Yarimin yataðýna þafak vakti kuruldum
Teni misk-i amberdi, teri ile karýldým
Kokladým doya doya, sýký sýký sarýldým
Gonca güldüm gönlünde sanki açar gibiydim.

Bir ömür hayal kurup beklediðim andý bu
Cananýna can veren bedendeki candý bu
Türk/an’ýna taç takan ne müthiþ bir Handý bu
Kaderin gam yükünden sanki kaçar gibiydim
Gonca güldüm gönlünde sanki açar gibiydim

Sosyal Medyada Paylaşın: