Yaþamak yeþerirken ölümün içinden Her gülüþün ardýnda bir acý var Yeni düþler bir kiþi eksikle kurulacak Sesi kulaklarda Yaþanýlanlar hatýralarda Yitip giderken zaman içinde Çok özlesek de O hep bir çocuk gibi Bize bakýp gülümseyecek
Gitme kal desek kalýr mýydý Ve ürpererek düþünüyorum ki "Allah’ýn emri" Ne çare öyleyse Boynumuz kýldan ince... Bugün bir süre yürüdüm yaðmur altýnda Helal sana Ýstanbul dedim Sen de tutamadýn göz yaþlarýný Islattýn topraðýný
O yumuþak mutsuz yaðmur ki Bereketse topraða Bununda var bir hikmeti Onu yýkýk bitik bir yas yaðrmuru olarak Düþünmek yanlýþ olur Kim bilir Belki de sýrrýna yeni vardýðýmýz Ýyiliklerinin bereketi Aslýnda eminim öðrenmemizi hiç istemezdi sýrrýný
Meleklerin yazdýðý Alýn yazýsý Rahmet olur bir gün Ve hiç ummadýðýnýz bir yerde çýkar karþýnýza Dünyayý her zaman ýþýk içinde göremeyiz Ama þimdi nasýl da aydýnlandý yüreðimiz Muhtaçdýk Ders aldýk Dersler aldýk
Þair bu þiirde ne demek istemiþ Boþ verin Biz yaþýyoruz daha Bereketli topraklardan fýþkýrmak için Bizimde ýþýðýmýz sönmeden Bir rahmet okuyun gidenlere Ve ne kadar avuntuya muhtaç olsak da Mümkün mü bir hayat çizgisini deðiþtirmek Rahmet okuyun içinizi ýsýtan sevgiye
Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.