BİR YILDIZ

Ege’nin tepelerinde pembeleþiyor akþam güneþi
Günbatýmýyla bulutlar göðün mavisinde perde perde ,
Hayat fýrtýnalarla savurup dursun

Islýk çalýyor rüzgar Güneþ’e
Demlendi gözlerim vazoda birbirine sarýlmýþ bambus þans çiçeðime

Rüzgar katmýþ güneþi önüne bu akþam
Çýplak aðaçlarýn dallarýný dolaþýyor bir bir

Yerlerde kupkuru yýðýnla sarý yaprak
Rüzgar her yerde ,hýþýr hýþýr
Sonbahar sanki uzun bir kýþa güfte bestelemede
Sürüklüyor rüzgar incir ve üzüm yapraklarýný aðaç diplerine
Bahar’da aðaçlarda açan çiçeklere can diye

Yalnýzlýk çok üþütüyor beni elim yüzüm buz geleli
Sýðýnmýþým yalnýzlýðýmla ,yavaþ yavaþ aðaran gök kubbeye
Öyle mahsun öyle garibim ki sensiz sevgili
Sanki ruhum kelepçeli
Her yaným buz tutmuþ mahpushane bahçesinin duvarýndaki zencir
Çekilmez sensiz sevdiðim , inan bu þehir
Gözlerimde topladým sensiz geçen haftalarý
Nazim da niyazým da hep sanadýr ,
Olmasýn bu dünyada sensiz tek bir terennümüm
Birazdan geceye dönüþürken gün ,
Saklarým yüreðimde bir yýldýz sana getireyim diye
Gün yerini geceye býrakýrken eserse imbat yeli korkarým
Kollarým uzanýr sana efkar hüzün yoldaþým olur
Ellerim gider masada duran eski radyomuza
Türküler dinlerim, TRT radyosundan ünlü ustalarýmýzdan
Her halim yalnýzlýða serenat olur geceyle
Solum ise hep otaðýn
Saðýmda da sermiþsin renk renk hatýralarýn .

Yoksun bu þehir gözlerimde hep hüzün
Bana sensiz memleketimin her yeri gurbet
Öyle garibimki sensiz ,öyle naçizane

Sen ben Nazým’ýn kayýp þiirleri gibiyiz .
Öz yurdumuzda adýmýz gurbetçi
Biz ikimiz aslýnda bu dünyada hep mülteciyiz
Kurþun yesek bile ölmeyiz sürgündük ya ikimiz
Pervasýzdý zaman çok çabuk kayýp gitti avuçlarýmýzda ,
Þimdi saçlarýmýzda gri aklar
Ýki genç fidandýk gurbete gittiðimizde
Senin kalbinde oturan sessiz bir gövercendim ben

Aþk içinde olmazki kibir ne de gurur bunu bil sevdiðim
Hasta olsan deðirmende ezilir inan bu kalbim .
Sensiz hep ýssýz bu þehir
Çöl yalnýzlýðýný haykýrýyor bana Ege kýyýlarý
Ne çok insan var bu þehirde
Herkesin dilinde kendi türküsü
Herkesin bir medcezirli hazin bir sürgün göç hikayesi,
Bu þehir renk ýrk ayýrt etmez kimseleri
Öyle bir bereketiyle sarmýþki herkesi
Olmayýnca sen inanki bana ayný gurbet burasý,
Tek farký güneþ çok cömert bu þehirde dil din ýrk ayýrt etmeden,
Zengin yoksul demeden ,
Herkesin üzerine cömertçe doðuyor güneþi
Ah birde olmasa gurbete düþüren ekmek kimlik kavgasý ../


nur/Erdogan






Sosyal Medyada Paylaşın: