SEN BENİ SEVSEN NE OLUR, SEVMESEN NE OLUR (1)

Bir kenar mahallesinde,
Evlerimiz yakýndý bir birine.
Karþýki camdan, keser dururdun,
Her akþam beni gizlice.

Yolumu gözlerdin dört göz ile,
Bir ateþ düþtü zavallý yüreðime.
Yoksa bu bir kara sevdaymýydý,
O’ ateþte varmý senin yüreðinde.
Zorla deðil gönül rýzasýyla,
Hayat arkadaþým olamadýktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Sen kenar mahallemizin,
Solmayan bataklýk gülüydün.
Saf masum tertemiz biriydin.
Taht kurmuþtun dararan gönlümde.
Kendimi sana adamýþtým bir kere,
Bir ýþýk oldun kararan gönlüme.
Sevdim seni bir deðil, bin kere,
Razýyým artýk ben kaderime,
Zorla deðil gönül rýzasýyla,
Hayat arkadaþým olamadýktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Akþam olunca gizlice buluþurduk,
Seninle sahil boyunda.
Gökyüzünde yýldýzlarý seyrederdik,
Beraberce bir gece boyunca.
Ay dolunay þeklindeydi,
Ya gökte parlýyan yýldýzlar,
Aþka davetiye çýkarmýþ gibiydi,
Seç al dedim içlerinden birisini,
Bizim yýldýzýmýz acaba hangisiydi.
Bizim yýldýzýmýza havale ettim seni,
Zorla deðil gönül rýzasýyla,
Hayat arkadaþým olamadýktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Harun Mutlu CIVANOÐLU
Gönen-BALIKESÝR

(12): Aþký arayýpta bulamýyan þair.
(23): Yalnýzlýða mahkum edilen þair.
(24): Duygularý ile gönüllerde taht kuran þair.



Sosyal Medyada Paylaşın: