"Derler ki aslýnda toplanýrken otlar ve caný alýndýðý için özür dilenirken avdan avcýnýn utancýydý kan dökmek ve yine derler ki, güneþi selamlamak ve ay dönümlerinde dans etmek en büyük ibadet çünkü yaþamak büyük marifet ve hatta derler ki her doðan bir kere de kendi doðar atalarýnýn ormanýndan döndüðünde doðum lekesidir bedeninde yaþamak korkusundan, yalnýzlýðýndan ve kibrinden uzak bir nesli taþýyacak gerçek bir yürek þimdilerde ise dinlenir ve þükredilir tek diþi kalmýþ canavara nereden nerelere geldik diye hallice acýdýr aslýnda avdan özür dileyen formdan göz kýrpmadan cana kýyan amorfa dönüþümüz vesselam."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevhan Varol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.