Kandiller Bir yanýp bir sönerken dudaklarýmda, Ona sýkýca sarýldýðým zamanlarý getirir içimdeki ayaz. Sarhoþ olurum kokusundan birazda ürperirim sýcaklýðýndan.
Sonra Bir hüzün bulutu boca eder kendini yoksunluða, Vurduðum karada deniz aðlarým okyanus olurum boþlukta. Küreksiz kalsa da tayfalarým kanatlarý vardýr yaþanmýþlýklarýn.
Paspasýn altýnda olmasa da kavuþmanýn anahtarý, Midye kabuðunda incidir sol yanýmýzda sakladýklarýmýz. Siyahýn karanlýðýnda buluruz izimizi güneþi küstürmeden.
Güzel sevmiþtik olsaydý sahnemiz, En iyi ayrýlýðý biz yaþamýþtýk büyük aþkýn finalinde, Virgülsüz mýsralarýmýz noktasýz mektuplarýmýza raðmen.