Anne

Anne,
Þirin uykulara hasret mahmur gözlerim,
Çocuklarýma bile artýk tesir etmiyor sözlerim,
Soframda þükrünü eda edemediðim onlarca nimet var,
Ben ne hikmetse çocukluk yýllarýmýn fakirliðini özlerim.

Anne,
Ne yaparsam yapayým gönül sýkýntýlarým geçmiyor,
Gözüm artýk dostunu düþmanýný gerektiði gibi seçmiyor.
Rahmani yollarýn her türlüsünde aþk ve þevkle yolcu olmama raðmen,
Hiçbir mahir terzi bedenime uygun bir elbise biçmiyor.

Anne,
Bereketi yok sofralarýn taamlarýn ise kaçmýþ tadý tuzu,
Ýnsanlar kaybetmiþ þeref ve izzetini, gönülleri konuk etmiþ buzu.
Enva-i türlü keyif, sefa, neþe içinde olmalarýna raðmen,
Artýyor her geçen gün gönüllerinde tarifi imkânsýz bir sancý.

Anne,
Ýnsanlýk, bataklýða düþen birinin çýrpýndýkça batmasý misali batýyor,
Aslanlarýn yataklarýna kurnaz tilkiler yan gelmiþ yatýyor,
Anlatýlmakla bitmeyen en muhkem dostluklar bile,
Menfaat uðruna pamuk ipliði misali hemencecik kopuyor.

Anne,
Þatafatlý saraylar ve çok lüks arabalarla mutlu olmuyor insanlar,
Asilliði mertliði gitmiþ bozulmuþ damarlardaki asil kanlar,
Birbirine çok muti görünen benim ben diyen dostlarýn bile,
Artýkça artýyor birbirlerinin gýyabýnda yaptýðý su-i zanlar.

Anne,
Bizler böyle deðildik ne oldu bizlere halimiz oldu yaman,
Þeytan atýn nallamýþ düþmüþ ardýmýza vermiyor aman.
Akraba olmuþ akrep ve de çýngýraklý yýlan,
Binalar yükseldikçe artýyor zina belli ki çok yakýndýr ahir zaman.

Anne,
Tapýlýyor Allah’tan baþkasýna artýyor insanlarýn ha bire günahlarý,
Bilmiyorlar sanki insanýn insanda kalmaz vebal ve ahlarý,
Yerin göðün sahibi her þeye kadir olan þaný büyük yüce Allah Celallenirse,
Zalimleri yem eder canavarlara bir anda zelil eder þahlarý.
17/Þubat/2012

Sosyal Medyada Paylaşın: