KOŞTUM SANA

KOÞTUM SANA
Delice koþtum sana,
Taþlý ve tozlu yollardan.
Diþimi týrnaðýma taktým,
Tüm engelleri aþtým.
Koþtum sana...
Bütün taþlar önüme dizildi,
Her köþede beni düþürdü.
Biliyormusun rüzgar bile esmiyordu.
Ben gene koþtum,koþtum.
Neden?
Hiç bilmiyorum.
Zaten aþk bir delilik deðilmi?
Yýllarca bize bu öðretimedimi?
Gözleri kör eden,saçma bir þey deðilmiydi.
Hayatta durup dururken gülmek ve aðlamaktý.
Sabahlara kadar uyuyamak,
Evin içinde deliler gibi dolaþmaktý.
Þarký sözlerini ezberlemek,
Onlarý benimseyip anlamlar çýkarmaktý.
Sevdiðinin asla gitmeyeceðini sanmaktý.
Ben gene koþtum.
Kendime dur desem ne farkederdi ki,
Acaba dursam gitmezmiydi?
Gözlerini gözlrerimden,
Bir daha ayýrmazmýydý.
Acaba akan gözyaþlarýma deðermiydi?
Ben ona dur desem,
Gitme desem kalýrmýydý?
Bana sevgiyle sarýlýrmýydý?
Ben alýþýk deðilim bu gidiþlere,
Daðýldým,parçalandým,yýkýldým.
Yaþ döktüm gözlerimden.
Neye,kime,neden?
Hiç düþünmeden.
Sen bana hiç koþmadýn,
Hiç aðlamadýn,
Ne bileyim!
Ben seni bu kadar severken,
Belki sen beni sevmedin.
Ben giderken bir hoþçakal razýyken,
Sen bana hiç bir þey demedin.
@YNUR

Sosyal Medyada Paylaşın: