Karanlýðýn bile kendinden korktuðu vakitlerde geldin hep aklýma. Ve ben býraktýðýn gibi deðilim artýk ; korkuyorum ! Fakat yinede bekliyorum sessizce karanlýkta ; Doðmaz biliyorum senle batan Güneþ’im Ama olsun Dolunay’ ýnda yeter bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed TÜRKER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.