Benim Destanım (2)

Ceyhun, Seyhun çimdiðin sular,
Volga konak yerim,
Aral’da ruhum sükûnet bulur,
Karadeniz’de çýrpýnýrdým.
Verdikçe gençleþir, gençleþtikçe coþar,
Yeni hedeflere koþardým.
Cezayir, Tunus, Mýsýr, Urumeli,
Hakkýn rahmetiyle sulandý ellerimde.
Yoksulun gözünde yaþ,
Zalimin baþýnda taþtým.
Nizam-ý Âlem için ne engeller aþtým.

Türkistan’da kopuz, Konya’da ney,
Erzurum’da lavaþtým,
Tek Hakka eðildi baþým,
Merhamette yarýþtým.
Alýnteri oldum kimi zaman,
Taþa topraða karýþtým.
Bingöl’de kaval sesinde,
Trabzon’da kemençeyle zirvelere ulaþtým.
Kerkük’te hoyrat, Yozgat’ta bozlaktým,
Ozanýn sazýnda tel,
Âlimin kalemine el,
Gelinlik kýzlarýmýn dokumalarýnda ilmek,
Kilimlerinde nakýþtým.
Þimdi eskiyen koca yalan dünya
Nicedir þahitsin,
Adýma TÜRK demiþler
Hep zafere yakýþtým
Hep zafere yarýþtým.

Islýk çalarak uçardý mýzraðým,
Yaralýya, masuma hep açýktýr kucaðým,
Yer yarýlsa,
Gök çökse üstüme,
Deniz kudursa,
Boynumda yaftayla sehpa kurulsa,
Can pahasýna tutar kaldýrýrým sancaðým.
Ben Bayýr Bucaðým,
Kýnýk, Peçenek, Kýpçak, Kazak’ým
Her gönlün piþtiði,
Her yüreðin taþtýðý,
Ben Ahmet Yesevi’de ocaðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: