Kuyu Kalbinin Dibi

hareket eden havanýn ortasýnda
bulutlara dokunur çoðalýr geri gelirdik
taþlarýn gülümsediði eski zamana
gölgeler býraktýðýnda kuþlar

ayak uçlarýn kum sýkýntýsý çeker çekinirdim
ne çok sevgimiz vardý
çayýrlarýn rüzgara öpüldüðü yokuþ
ve baharlarýn zirvesinde
tadý buruk yasak meyvelerimizin

yapraklar gizleyebilirdi zamaný
ayýn uykusunu durgun sular
ve dallarýyla eþlik eden mutlu aðaçlar
dokundukça birbirine gülümsemiþtik

ýslýklý daðlarýn yankýsýnda korku
kuyu kalbinin dibinde sýkýlgan
inanmasaydýk maviliklere
karþýlamazdý bizi tatlý diliyle.















Sosyal Medyada Paylaşın: