korkular çoðaltýrken bedenim, ateþten sevdalar doðurdu yine yokluðun.
yine kaybediyordum seni. buðdaylar baþak vermeden, bahara aþk oluyordu kimsesizliðim.
ve kimliksizdi dilim, çýrýlçýplak, ve kýtlýk sonrasý, aþka dýþlanmýþ yetim bir çocuktum göðsünde. yalnýzlýðým çýkmaz sokaklarda volta atýyordu, ve ben yine damarlarýmdan, terk ediyordum bedenimi.
dört duvar yalnýzým yine, soðuk, sessiz, ve kendimsizim,
bazen esmer bir sevda oluyordun bana, bazense, maviye özlem. ve bekledikçe, karanlýða gömülüyordum.
þimdi ne yapar, ne eder seni düþünürüm. devriyeler gezinir yine, sana yasaklý bedenimde.
sensizliðin ta kendisiyim aslýnda, soðuk duvar diplerinde. kiniyle, nefretiyim özlemin. kim avazý çýktýðý kadar haykýrýr sevdayý þimdi, kim susar belli olmaz.
iri taneli yaðmurlar yaðar aðlak göðsüme, ve yüreðim sýrýlsýklam sana muhtaç kalýr. kendimsizim sende biliyorum, sana yasaklý bedenimde.
ibrahim dalkýlýç
22/11/2015 22:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.