Aşkın özü oluyorsun......
Sen yüreðimde uyuyan
dudaklarýmda büyüyen
aþkýn yeþil ovalarýndan geçiyorum
bir çýð gibi düþüyorsun
yangýnlar büyüyor gurbetimde....
Her gece hayaline sarýldým kan ter içinde
sen uzaktaki aþk; mavi umut; beyaz düþ;
ya ben ölüyorum
ateþlerin ortasýnda; cehennem doðuyorum...
Sensizdim ama senden hiç vazgeçmedim
yalnýzdým; terk ettiðin o düþlerde ,
yalnýzdým,
çaresizdim....
Bir rüzgar uðultusunda bileniyordu sesim
zifiri karanlýk; bitmek bilmeyen bir gece
hayalin düþüyor gözlerime
ellerimde; ellerin yerine yaðmur taneleri
çýrýlçýplak sensizdim gölgen düþerdi duvarlarýma
oy sa aþk bir ölümdü.....
Gün doðmadan batýyordu güneþ
aþkýn ateþi sarýyordu yüreðimi
rüzgarýn kanadýnda dokunuyordum dudaklarýna
ömür kýyýmdan ölüm ufkuma
hasretin düþüyor....
Gurbetimde köpürüyordu ümitlerim
köprüler kuruyordum yüreðimden yüreðine
azgýn sular gibiyim yýrtarým daðlarý
yakarým baðlarý
gözlerim avuçlarýma siðmiyor
boðulurken kýzýl alev
hicran limanýnda
aþkýn özü oluyorsun......
ÞiiR_YARALI_34/19.11.2015/Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.