Donuk düşler

Kara postalým mor çiçek açmýþ dolunayýn þapkasýnda,
kýrýk masamda solmuþ güllerim,
incir yapraðý kokar tenim,
hangi çaðýn tortusunda kalmýþ aþklarým.

Yýrtýk papucunda kýrýk yüreðim,
donakalmýþ kýþtan çaresiz,
kaç meze ötede mabedimiz,
zeytin yapraðý gözlerimiz,
hep ufuklarýn ardýnda umut düþlerimiz

ýrmaðýma býraktýðýn al mendilin de ulaþmadý henüz,
inat bu ya hep doðuyor güneþ,
ve durmadan dönüyor arzý alem,
sen de deðiþtin ben de deðiþtim,
kainat da deðiþiyor ne çare,
küçücük bir nokta uzaktan dünya,
çizmiþ kendine bir yörünge cismi boyunca,
ne seni dinler ne beni
alem dediðin kim ki,
bak menekþe yine çiçek açmýþ,
bahar yine gelecek umutlar yine yeþerecek.
Sosyal Medyada Paylaşın: