ÇİLE (1)

Bir of çektim karþýki,
(Karatepe), Karadaða.
Yüreðim hasretinle yanarken.
Terk ettin beni,
Bir köþede yalnýzlýða.
Hep seni sordum durdum,
Uçan kuþlara,
Gökyüzünde kanat çýrpan,
Beyaz martýlara.

Bir zamanlar ne kadar mutluyduk,
Þimdi ise herþey geçmiþ mazide kaldý.
O’ meþhur kahkahalarýn,
Duyulmaz oldu artýk.
Beni terk edip gittiðin günden beri.
Bir ben bilirim çektiðim çileyi.

Gözlerim hep senin, yollarýný gözledi.
Neden layýk gördün bu çileyi.
Bitsin artýk bu ayrýlýk canýma yetti.
Sahte sevgin zehir kustu bir yýlan gibi,
Senin çilen oldu hayatýmýn, acýlý meyvasý.

Ayrýlýk girdi araya,
Çevirdin beni þaþkýna.
Yalnýzým ýssýz býr diyarda,
Senden uzak tek baþýma.
Yeter artýk çileyi tattýr,
Benden bir baþkasýna.
Beni çile çeken bülbüle, çevirdin baksana,
Bu kalp seni seviyor artýk anlasana.

Söyle bana, bu ayrýlýk kime yaradý.
Kader ördü aramýza sinsice aðýný.
Sevemem artýk senden bir baþkasýný.
Þimdi kim saracak zavallý,
Kalbimin yarasýný.
Yer Vali Hüseyin Öðütcen parký,
Eski koza fabrikasýnýn arkasý,
13-Ekim-1979, onyedi yaþýnda,
(Çile-1) ile baþladý,
Hayatýmýn þairlik macerasý.
(1): Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOÐLU
Gönen-BALIKESÝR

(20): Bahtý kara (Çilekeþ) þair.




Sosyal Medyada Paylaşın: