İstasyon
Bülent Kaya

İstasyon

Tren ge�erken �n�mden alayl�,
Raylarda geziyor ayaks�z d��lerim;
Mutsuzluk saklanm�� vagonlara gidiyor selams�z.

Kald��m tek ba��nal�kla,
Yine k�rm�z�da duruyor kalbim yutkunarak,
Ceplerimde ellerim banklara d��yor sabahlar�m.

Yeni g�ne omuz silkse de r�zgar,
Islat�yor gam y�kl� bulutlar, tutuyor y�re�imden yans�z.

Ard�ndan baka kald��m hayalime,
Nemli yast��m�n rutubeti siniyor zafer kazanm��as�na.

G�ller karanfillere papatyalar bana k�sk�n !

Silindir gibi ge�ti yine sevda �zerimden,
Hedefsiz ok misali par�aland�m bir kez daha ta� g�n�lde.

Ezberledi�im yollara d�k�ld� sabr�m,
Tesbih tanesi kadar narin yaprak gibi �aresizim yine.

Kay�p kentin y�k�k surlar� aras�nda kalan sil�et,
Lahit r�yalar�m�n mahkumu oldum i�te bile bile.

S�n�f atlamayan yaln�zl�k i�indeyim,
G�ky�z� olu�umdan m�d�r, toprak kadar s�cak olu�umdan m�d�r bilemedim.

Ars�z kalbim,
Hep istasyon hep istasyon.
Sosyal Medyada Paylaşın:

Bülent Kaya Şiirleri

En Çok Okunan Şiirleri

İki Liman İki Gemi Hadi Yüreğim Kalk Düştüğün Yerden Portakal Ağacı Ahlaki Cüzzam Kolonisi Bozuk Şiir Selda En Güzel Yanlışımsın Irmak Olmuş Akıyor İçim Ne Sümbülün Ne Gülün Olsaydım Söyletme Beni

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

İstasyon