-Can Sýzým- ... Yüreðim bir deniz dalgasý misali, azgýn dalgalarla boðuþan, gel-gitlerin ortasýnda kalan, karmaþýk düþüncelerinde þimdilerde.
Sevgisiz kaldýðý korkusuna kapýlan kalp sancýsýnda, kendi kendine bile küskün olan bir halde. Acýmasýz dalgalarýn durulmasýna bile sevinemeyen bir halde. Oysaki bir umuttu içimde, sakinleþen dalgalarýnýn ayaklarýmý okþayýp, inceden inceden, inci tanesi deðerinde sevdiðini söylemesi.
Can sýzýlarým kimseye de deðildi hani, gün ortasýnda kalan ruhaniyetimin, ne sabahýyla, ne de gecesiyle barýþýk hallerimin yanlýzlýðýmla baþ baþa kalmasýndaydý yeniden.
Böyle olurum bazen ben, böyle, oyuncaðý elinden alýnmýþ çocuk küskünlüðünde ama çabuk unutuveren.
Sonra yine eski ben oluveririm , umursamaz görünen tavrýmda, yadýrgamam önüme sunulan elemi, kederi. Yaþanasý kaderimi, sevinçlerimle tazeleyiveririm tebessümlerimde umarsýzca.
Bu günlerde gelip geçecek biliyorum, sonrasý, yine aynýsý olacak hep aynýsý, samimi gülmelerim olacak benim.
Lakin yanlýzca, ’O’na olacak benim gülmelerim...
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.