aynadaki gölgeye anca sýðýyordu yüzümüz
hayâli kurulan her gülüþse iz býrakýyordu
derine
en yakýn yere
koca bir yalnýzlýðýn üzerine giydirdiðimiz
sýcak bir nefesti gün
ve karanlýðýn perçemine el atýp
gözlerinin önünü açmaktý ilk adým
bilinmeyen bir adresin
çalýnmýþ kapýsýydý zaman
çarký zincirine dolanmýþ
zinciri de topuklara
oysa her çelme yeni bir rüyâyý uyandýrýyordu
geceden
sonraya
ne hüzün var sabahta
ne düðüm
siyah incileri dökülen gerdanlýðýn
taneleri dizilir boðazýma
ömür biçilirken silinir tüm ezberler
bakýyorum da
ne ben eskimiþ bakýþlarýmý gördüm karþýmda
ne de kokusu daðýlan yalnýzlýðý
" gözlerimin yataðý yaþanacaklarla dopdolu "
20/11/2015
11;55
eMÝNeYZAMAN