DÜNYAHİRE'YE MEKTUPLAR-2
Yorgunum,
Yorgunluk huzurumu kaçýrýyor.
Solmuþ papatyalar gibi
Ölüyor hücrelerim.
Ahh,
Nasýl da bitkinim, durgunum ölesiye
Takatim kalmadý artýk,
Kanser midir sana, hücrelerim...
Söyler misin Dünyahire’m,
Yaþamak severken ayrý kalmak mýydý
Yoksa,
Papatyalar gibi en güzel olduðu anda
Solmak mýydý...
Yaa Dünyahire’m þimdi anlýyor musun beni
Ýnanýyor musun artýk dediklerime.
Bu son baharýmdýr yaþadýðým
Yarýna çýkamam belki,
Yanýna gelemiyeceðim, konuþamayacaðým sanki.
Güneþ batmak üzere Dünyahire’m
Tüm dünya tek renge boðuluyor
Her taraf simsiyah, kapkaranlýk.
Yalnýz köþelerde, mazileriyle hesaplaþýyor yalnýzlar.
Durgunum,
Anlam veremezsin durgunluðuma
Ölüyorum, senden habersiz
Senden öte, gizlice...
Sus,
Tek kelime fýsýldama yüreðime
Umut baðlýyorum her dediðine.
Kaybediyorum kendimi benliðinde
Sus Dünyahire’m
Gözlerimi yummak istiyorum hasretinde...
Hüseyin BAYRAKTAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.