Kurtulurum Hayatın Meşakkat Örtüsünden

Sen uzak sana olan özlemlerim daha uzak.
Yüzde dost kalpte düþman olanlar kuruyorlar yolumuza ha bire tuzak.
Sevdanýn ateþten gömleðini giyer giymez,
Kalmadý aþkýn yollarýnda sevda heybelerimde erzak.

Nur cemalini görmezsem yaþama umudum felç olur.
Muhammedi güllerimin goncalarý daha açmadan solar kurur.
Sana sýrýlsýklam meftun olan bu gönlüm,
Mecnun misali her yerde seni fellik fellik arar bulur.

Sözlerin bittiði yerde baþlar benim aþkým.
Mahirce ilmek ilmek dokunur sevda gergefinde nakþým.
Bir anlýk firakýnda,
Celalli ve haþin olur herkese bakýþým.

Dillerin söyleyemediðini meþhur bir þair gibi yazar kesik uçlu kalemim.
O yârin tatlý bir bakýþýyla biter keder ve elemim.
Kalan ömür miadým hazana uðrar,
Nazlý yârin ince bellerine sarýlmazsa nasýrlý ellerim.

Sen yaþadýkça geçmem namertlerin köprüsünden.
Aþkýnla bilendim bilenebildiðim kadar hayat törpüsünden.
Gamzeli yanaklarýndan dökülen bir gülüþünle,
Kurtulurum belki bir anda hayatýn meþakkat örtüsünden.
13-18/ Kasým/ 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: