SANA GELDİM MEHMET’İM

Geceydi,
Ne Ay ýþýðý vardý ne yýldýzlar…
Dokunsalar aðlayacaktým hüngür hüngür,
Koca bir yumruk gelip oturmuþtu boðazýma,
Sýkýþmýþtý yüreðim büyük bir cenderede…
Titriyordum zangýr zangýr,
Yalnýzdým kuru kalabalýklar içinde…
Seni düþünüyordum yine,
Ýsyan ediyordum sensiz tek güne…
Ayaklarým alýp getirmiþti beni mezarýna,
Uzandým ben de senin yanýna…
Sarýldým topraðýna özlemle,
Kokladým, suladým gözyaþlarýmla…
Yaðmur çiseliyordu Kâhta’nýn üstüne,
Bulutlar da aðlýyordu benimle birlikte…
Çýkmýyordu sesi, soluðu,
Doðduðumuz, büyüdüðümüz sokaklarýn…

Kâhta’yý seyrettim yaþlý gözlerle,
Tek-tük yanýyordu sokak lambalarý…
Kesilmiyordu köpek ulumalarý.
Sökülmüþtü baðlar, bahçeler,
Mezarlýða dayanmýþtý beton yýðýnlarý…

Kâhta’yý düþündüm yüreðim yaralý,
Bir yaný orta çað karanlýðýndaydý hala,
Diðer yandan deðiþime zorluyordu teknik…
Kiminde deste deste Euro, dolar,
Kiminin cebinde yok bir tek metelik…
Ýþsizler ordusu doldurmuþ kahveleri,
Çoluk- çocuk yaban diyarlarda,
Çoðu aileler olmuþ mevsimlik…

Biliyorum inanmayacaksýn yiðidim,
Ben de inanmamýþtým önceleri…
O can,
O dost,
O saf,
Bir gelin kadar güzel,
Bir çocuk kadar temiz Kâhta’mýzda,
Deðiþimler olmuþ tuhaf tuhaf…
Teknoloji büyük bir hýzla giderken ileri,
Ýliþkiler bin adým gitmiþ geri…
Dillerde yalandan Allah,
Para olmuþ kalplerde ilah…
Almýþ gitmiþ baþýný,
Riyakârlýk, arsýzlýk, hýrsýzlýk…
Hele de tefecilik,
Ne utanma kalmýþ, ne de günah…
Seni düþündüm, yiðidim seni,
Ne kadar candan severdin Kâhta’yý…
Ne kadar candan isterdin sen,
Tüm insanlýðý özgür, mutlu görmeyi,
Bu uðurda göze aldýn ölmeyi…

Kapkaranlýk bir geceydi o gece,
Ne Ay ýþýðý vardý, ne de yýldýzlar…
Ayaklarým alýp getirmiþti beni mezarýna,
Uzandým yanýna, sarýldým topraðýna…
Seni düþündüm,
Düþündüm sevdaný,
Umudunu,
Kavganý…
Haykýrdým gecenin karanlýðýna özlemini…

Özgür ol Kâhta’m,
Özgür yaþa insanlýk…
Mutlu ol Kâhta’m,
Mutlu yaþa insanlýk…
Ýnsanlýðýný, güzelliðini yitirme Kâhta’m.
Kendi kendini bitirme Kâhta’m…

Sosyal Medyada Paylaşın: