YALNIZ BİR ADAM

Ne bir mektup vardý elimde
Nede bir kýrgýnlýk yüreðimde
Tesellim olacak hiç birþeyim olmadý benim
Ben zaten yalnýz biriydim
Halinden býkmýþ yaþamaktan sýkýlmýþ
Ve saçlarý bir ömrün yorgunluðu kadar aðarmýþ
Kaçak sardýðým cigaranýn dumanýnda hayalini yakmýþ
Sessizce gelen karabasanlara kafayý takmýþ
Yalnýz bir adam
En son hatýrladýðým kavgamýzdý aslýnda
Ne yalan söylim ondada haklýydýn
Haklýydýnda ben niye gurur yaptýysam
Ve sen çekip giderken yaðmurlu bir akþamda
Seni kaybetmeyi aklýma bile getirmedim
Hatamý kabul etmeyip içime kapandýysam
Peþinden gelmeye cesaretim olmadýðýndadýr
Hiç bir þey seni geri getiremez artýk biliyorum
Ve sessizce yürüyorum
Daha dayanacak mecalim yok
Sesleniyor kaldýrýmlar kulaðýma duyuyorum
Ve düþüyorum ýslak kolllarýna
Kirpiklerimden son bir yaþ süzülüyor yanaklarýma
Sanki sana dokunuyorum hissedebiliyorum seni
Ben sensiz ilk defa ölüyorum sevgili
Son kez yanýmda olmaný ellerimi tutmaný
Ve ölürken gözlerimin içine bakmaný istýyorum
Ben sensiz ilk defa gidiyorum sevgili
Korkuyorum karanlýklardan
Üzerime atýlan ölü topraðýndan
Beddualardan ahlardan vahlardan
Günahýna girdiðim sevdalardan korkuyorum
Tanrýdan korkuyorum seni bana sorar diye
Usul usul göz kapaklarým aðýrlaþýyor
Ölüm son nefeste yaklaþýyor
Ben sensiz ilk defa ölüyorum sevgili
Caným çok acýrmý bilimiyorum
Sensiz olan bu bedeni bu yüreði
Kaldýrým taþlarýna gömüyorum.


Servet Konaçoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: