saçma sapan bir istek biliyorum ama seni tarif edilmez bir þekilde göresim geldi bir tablonun içinde kaybolmak gibi gözlerinde kaybolmak uçsuz bucaksýz gönlünde bir nebze de olsa soluklanmak gibi tarifsiz özlemlerim var bugün.
kýzgýn bir yanardað gibi patlayýp ne var ne yok harlý dilinden akýttýðýndan beri kül rengi gecemin saçlarýnda taranýr ömrüm kýrmýzý bir kurdele ile gel baðla beni yüreðine.
öldürdüðü yüreðin üstünü örten karga gibiyim hadi gel sana ayýrdýðým buzdan yüreðim var örtmek için ya erir sevda ateþinden suda kýrk kez yýkanýrýz günahýmýzdan ya da donarýz buzullar gibi erimemiz felaket olur zamana.
esaretine gönüllü köle gibiyim ayaðýma taktýðým zincirin anahtarý boynumda asýlý kilidi ben açamayan ben arada buz kesen elime alýp daha önce açmýþken solan bir çiçek gibi burnuma götürüp derin bir nefesle içime çekiyorum seni.
diyorsun ki Kâlû Belâ’dan beri sevdanýn elleri özlemin boynuna yazýlmýþ çözemezsin zorlama kavuþmanýn diðer adý ayrýlýk zorla hayata tutunan inatçý ellerim kýramaz mý dejavuyu tuzu eksik yemek gibi sensizlik senden öncede üzüldüðüm olmuþtu çok geceyi asmýþtým bir kahvenin gözlerine duvarllarým üstüme üstüme yýkýlmýþtý el uzattýðým ne kadar ’’kimse yok’’ mu dalým kurumuþtu senden çok önce bir deniz kenarýna mýhlamýþtým gururumun ayaklarýný inatla yaþayacaðým derken bir bebeðin masumluðunu en hýrçýn dalgalara hibe etmiþtim ki kötülüktü aslolan en acý þekilde öðretmiþti hayat yüzüme tokat gibi inerken böylesine boðucu bir akþamýn vaktinde dizlerim iyiliðin son damlasýna kadar sürünmüþ sonra kalkmýþtým yaralarýmý dikerek ve ben kötü olma yolunda çok yok katetmiþtim biliyorsun o yüzdendi iyiliklerinin deðer görmemesi o yüzdendi seviyorum lafýnýn ehemmiyetsiz oluþu inancým karanlýk bir günün en küf kokan ayak ucunda hemen parmak arasýnda yok olmuþtu sevdanýn senden çok çok önceydi saðken ölmenin nasýl bir yok oluþ girdabý olduðunu anlamam.
yani demem o ki pembe turnusol kaðýdý gibiydim her girdiðim asitli yürekte renk deðiþtiren belki de mideydide ben yürek sanma salaklýðýna maðlup olmuþtum ki bilirsin midesizlik de baþka bir idol oldu zamanýmýzda.
benim þarkýlardan bu kadar nefret etmem de senin suçun deðil ve en buðulu þiirlerin yanýndan izimi býrakmadan parmak ucunda geçiþim.
her þey bir nankör kedinin gözlerine bakmamla baþladý iflah olmaz bir cadýya dönüþmem iki artý iki kadar kesindi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.