Aşkın Gözyaşları

Aþkýn gözyaþlarý takýlýrdý hep aklýma,
Acaba gerçekten var mýydý aþkýn gözyaþlarý?
Ya da insanýn kendi akýttýðý gözyaþlarý mýydý?
Þöyle bakýyorum da,her þey aþýk olmayla baþlýyordu.
Ýnsan aþýk olunca kendini kaybedebiliyor,
Her þeyi bir kiþiye ayarlýyordu.
Zamanýný,planýný,uyumasýný bile ona göre ayarlýyordu.
Sanki Dünya sadece tek kiþi etrafýnda dönüyordu.
Onunla yatýyor,onunla kalkýyordu.
Ýþte bu,iki kiþi için ayný devam ediyordu.
Hayaller hayalleri,günler günleri takip edip gidiyordu.
Ta ki o gün,o cümleye kadar...’Ben ayrýlmak istiyorum.’
Ýþte o cümle,bütün hayalleri,bütün hayatý yýkmaya yetiyordu.
Sonra gözyaþlarý sel olup akýyordu.
Günlerce,aylarca...hatta belki de yýllarca.
Ýþte belkide buydu aþkýn gözyaþlarý.
Önce sevinçten akýyordu,sonra üzüntüden.
Ýnsan bunun için mi yaþýyordu?
Yoksa zaten insan bunun için mi vardý.
Sevip üzülmek için mi..?
Sosyal Medyada Paylaşın: