MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

yeniden aramalı her yağmur sonrası ...
Mert YİĞİTCAN

yeniden aramalı her yağmur sonrası ...






buluttu o bir zamanlar
her nasýlsa gökyüzünden inivermiþti
uzak bir mevsimin yaðmur ertesinde
gökkuþaðý renklerini sarýnmýþtý üzerine
benim de çocuk sevinçlerimi býraktýðým
yaþamýn en güzel y/anlarýný
almýþ getirmiþti küçücük dünyamýza

bir yerlerde sen de vardýn gizlenmiþ hüzünlerinle
ama henüz tanýmýyordun onlarý da benim gibi


orada dinlediðim mutluluk þarkýlarýydý
bin bir rengin cümbüþünde
günleri ve geceyi kucaklayan
o þarkýlar ki hala kulaklarýmda

anne gülüþlerine karýþan kardeþ gülüþlerimizi
dertsiz gamsýz sorgu sualsiz
þen kahkahalarýmýzý
mutlu günlerimiz adýný verip yazmýþým iþte
ömür sayfamýn hemen giriþinde
þimdi sararmýþ resimlerle
yaþanmýþ mutluluklar bölümüne

bir yerlerde sen de gülümsüyordun eminim
farkýnda bile deðildin seni uzaktan sevdiðimin


o bulut, zamanla uzaklaþtý üstümüzden
mesafeler girdi aramýza sevdiklerimizle
gittikçe griye sonra siyaha dönen bir film þeridi gibi
topraða býraktýk nice renklerimizi
büyüdükçe acýtýyordu zaman
içten içe parçalýyordu gidenler yüreklerimizi


sonra bir gün gelip de geçti üstümüzden
yaðmurlar býraktý geriye serin bir rüzgar
üþüyen ýslak bedenlerimiz
ellerimizde küflenen eskitilmiþ ruhlar
ve silinmeyen izlerini

artýk seni arýyordum koþar adým uzayan yollar sana çýkmýyordu
öylesine yakýnken belki yanýndan geçiyordum belki de senden


yalansýz haramsýz riyasýz yaþamak
ya da hýzla kirlenmek vardý kir bataklýklarýnda
zaman geçiyor ve kirleniyordu insanlýk
o güzelim yýllarda kalan ak yürekli çocuklar
o güzelim elleri tanýnmaz haldeydi


sevgi saygý þefkat ruhlardan silinirken
makam mevki kariyer para ve güç hýrsý egemen oldu yürekte
griden karanlýklara dönerken yollar
kiþisel çýkarlar peþinde yürüyen insanlar
her köþeyi dönerken deðerleri býraktýlar geride

bulamadým seni yoktun hiç bir yerde
bu da bir baþka hüzün yazdý zamanlara


yine de mert ve dürüstçe deðerleri koruyanlar
hakkýn haklýnýn sevginin þefkatin emrinde kalanlar
acý çekiyordu bunca kirlenmiþilkler arasýnda
yalnýzlaþýyordu insan insanlýktan doðadan doðrulardan
kirlenen insan elleriyle kirlendi bu yaban eller
tanýnmaz karanlýk sokaklarýyla yaþanýlmaz þehirler
þimdi bize ne yazýk ki ,onlar da uzak iklimlerdi artýk

seni bulduðumda gecikmiþ zamanlardý geçmiþti mevsim
kuruyan yanlarýmýz savruldu sonbahar yapraklarýyla
kahretsin! mümkünümüz yoktu toplayamadýk hiç birini


zamanýn kum saatinde artýk yaþamýþlar yaþanmýþlar
geliyorsa da þimdi adým adým yolun sonuna
belki de aðlamak gibi bir his bu

gidecekse insan göçmen kuþlarla gitmeli
baharla dönmeli yine kardeþçesine kanat çýrparak
o çocukluk yýllarýnýn sýcak iklimlerine

yeniden aramalý her yaðmur sonrasý gök kuþaðýný
bütün renklerini sarmalý yeniden bulut bulut üstümüze ...

seni hiç unutmadým gönül sayfama yazdýðým o ilk gerçek aþký
ne bileyim iþte hala bekliyorum be gülüm
gülüþlerini düþünüyorum da öylesine içten
bir gün hiç fark etmezdi inan
her hangi bir zamandan mevsimden hatta bir iþten
çýkýp da gelebilseydin ...













Mert YÝÐÝTCAN / 18 kasým 2015 / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.