" VELET "

Þu bizim oðlanla, belada baþým,
Hep iðreti dala konuyor velet.
O medeni, bense geri kalmýþým,
Arsýzca sýrýtýp, kýnýyor velet.

“Kanka” Diyor bana, ne demek ise,
Dalga mý geçiyor, bu aklý kýsa,
Meraklý takýya, meraklý süse,
Kýt olan sabrýmý, sýnýyor velet.

Kendine yok, ele akýl veriyor,
Parfüm diye, bulduðunu sürüyor,
Kart teke kokusu, evi sarýyor,
Altý ay da bir kez, yunuyor velet.

Eli iþ tutu ya, kanlandý biti,
Gel gör ki giyimde tercihi kötü,
Dilenciler giymez, giydiði kotu,
Moda sevdasýyla yanýyor velet.

Babam neslimizi çokça överdi,
Oðlumu görseydi, beni döverdi,
Hýzýný alamaz, köyden kovardý,
Söyledim de, þaka sanýyor velet.

Ýyice þaþýrmýþ gittiði yolu,
Þapkayý ters giyer, düþük pantolu,
Kime çekti bilmem, dürzünün dölü,
Gittikçe maymuna dönüyor velet.

Mýh vardýr ya, nala çakýlýr hani,
Kaþýný deldirip taktýrmýþ onu,
Yapma etme derim, dinlemez beni,
El âlem ne derse, kanýyor velet.

Her hafta deðiþir, gelin adayý,
Altmýþa ulaþtý, belki de sayý,
Herif sanki safkan Ýngiliz tayý,
Tepe aþýp dere iniyor velet.

Saçýný boyatmýþ limon sarýsý,
Resim tuvaline dönmüþ derisi,
Denecek þey çok da, kalsýn gerisi,
Ekmeði kanýma banýyor velet...

Ýsmail GÜL


Sosyal Medyada Paylaşın: