Huzur Evi

Aklýmýn akýlsýz odalarýnda kaldý güzelliðin
Seni severken hiç düþünmedim mi sevgilim ?
Sabah kahvesi deðil sadece gece hüzünü istedim..
Farketmediðin,farketmeni istediðim þeylerin ismi ne sevdiðim ?

En tuhaf þiirim sana,özellikle görmeni istediðim..
Ne zaman aklýna gelecek acaba þiirlerim ?
Ben söyleyince dank eder aklýnýn hüzünlü süzmeleri..
Naðmelerim,dans ederek zehirlerim hayalleri...

Ne olacak bu senin hergün karabiber,tuz ekmelerin..
Çamura batsýn ciddiye aldýðýn bu dünya iþleri..
Gözbebeklerimin karasularýnda titremelerim...
’’Evet’’on kere,yüz kere,boþ kere,boþ kare sevdiðim

Bu aralar sokak aralarýndan gözüken deniz gibisin,
Herþeyden daha asillerin susuþmasý,en gereðim
Sana akýl verenleri,ver bana onlara kýþlarý vereyim..
Hatýrlat,sana önüne bakarak yürümenin asilliðini öðreteyim..

Öðretmekle hissedememenin acýsý saracak mý yüreðini ?
Bilmediði bir renge boya veremez insan kalbi..
Yaramazlýklarýn çocukluk yaþlarý,yaþlýlýklarýný sevdiðim
Evlilik huzur evi,huzurevi gibi umutlara bekletir seni...



Sosyal Medyada Paylaşın: