İSLAHİYELİ OZAN İSMAİL YILMAZ - 1
ÝSLAHÝYELÝ OZAN ÝSMAÝL YILMAZ - 1
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - 1
ÝSLAHÝYELÝ OZAN ÝSMAÝL YILMAZ
Ozanýmýz Ýslahiye’li Ozan Ýsmail YILMAZ; 1920 yýlýnda Gaziantep’in Ýslahiye ilçesinin Kozdere (Ýntilli) köyünde doðdu. 3 yaþýnda iken babasý Çete Reisi Göv Mehmet Çavuþ Gavur Daðlarýnýn Kanlý Geçit, Kýzýldere mevkiinde Fransýzlarla yapýlan bir çatýþma esnasýnda iki akrabasý ile birlikte þehit düþünce öksüz kalýr. Kendinden iki yaþ küçük kardeþi hahmet’le birlikte dedesi ve amcalarý tarafýndan büyütülür. Askere gider gelir ve evlenir. Ýlk eþinde 4 çocuk babasý olur. Ýlk eþi vefat edince ikinci evliliðini yapar 5 çocuk da ikinci eþinden olmak üzere 9 evlat babasý olur.
Devlet Demir Yollarýnda memur olur. 54 yaþýnda vazife baþýnda bir kalp Krizi sonunda vefat eder. Mezarý Ýslahiye’nin Kozdere Köyündeki Göztepe mezarlýðýndadýr.
Gençlik yýllarýnda baþladýðý þiir ve hikaye söylemeye ve yazmaya ölümüne kadar devam eder. Þiirleri Bazý dergi ve gazetelerde yayýnlanýr. “Þakkýþefe” ve “Toros Seyahatý” isimli basýlý iki þiir kitabý bulunmaktadýr. Hayatý ve þiirleri pek çok Edebiyat öðrencileri ve Öðretim Üyeleri tarafýndan Tez konusu olarak iþlenmiþ ve hazýrlanmýþtýr. Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ, Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ’ýn oðludur.
ÖMÜR ÝÇÝN DÜNYA
Ömür için dünya doðmaya deðmez
Kimisi dünyaya doðmaz doðamaz,
Yaþama güzeldir doðduysan eðer
Kimisinin ömrü dolmaz dolamaz.
Yaz ayý geldimi öter bülbüller
Sarp daðlarda olur güller, sümbüller
Dünya sefasýna düþmüþ gönüller
Öbür gönül bunu sevmez sevemez.
Talih kimisinin önünden kaçar
Kimisini sýrtlar kuþ gibi uçar
Kimisi asansörle evine çýkar
Kimisinin evi olmaz olamaz.
Çalýþanlar daim murada ermiþ
Bazýlarý maþuk diye aramýþ
Kul Allah yolundan sararmýþ solmuþ
Kimisi Allahýn anmaz anamaz.
Allah emreylemiþ böyle olucu
Herkes cezasýný elbet bulucu
Kimileri hasta yoktur ilacý
Bazýlarý hasta kalmaz kalamaz.
ÝSMAÝL YILMAZ’da doðru söyledi
Hakk için hahklýya hakký peyledi
Yalan olan dünya bizi eðledi
Kimisi dünyayý bilmez bilemez.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ – Ýslahiye
---------------------------------------------
BENÝ BENÝ
Doðru yollara göndersen
Bu dünyadan beni beni,
Yaðýp yaðýp tam dindirsen
Bu dünyadan beni beni.
Ýnanma bu dünya fani
Gözlerinden akýt kaný
Mevlam ümmet eyle beni
Bu dünyadan beni beni.
Seher vakti uyandýrsan
Kalbini de nurlandýrsan
Ölmeden evvel güldürsen
Bu dünyadan beni beni.
Hakiki aþk için yandýr
Varlýðýna doyur kandýr
Ecelimden önce öldür
Bu dünyadan beni beni.
Gidem dosta varam yâre
Yaralarým O yar sara
Bilseler de yâre çare
Bu dünyadan beni beni.
ÝSMAÝL YILMAZ deseler
Hakka kurban eyleseler
Her an daim söyleseler
Bu dünyadan beni beni.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
------------------------------------------------
GÖKÇEDAÐ NÝC’OLDU
Sana derim sana daðlar kýralý
Hani senin adýn þanýn nic’oldu,
Issýz kalmýþ yaylan bahtý karalý
Þu yaylanda yaylayanlar nic’oldu.
Yükseðine beyaz duman çökerdi
Soðuk sularýndan beyler içerdi
Pek çok aþiretler konar göçerdi
Konup göçen aþiretler nic’oldu.
Ak Oluk çeþmesi berrak akardý
Elini dokunsan soðuk yakardý
Her tarafýn esans gibi kokardý
Menekþe sünbülün gülün nic’oldu.
Üzerinde büyük bir çýnar vardý
Dibindeki sudan içen kanardý
Bütün hararetler derhal sönerdi
Þifa veren damarlarýn nic’oldu.
Göðe doðru uzanmýþtý boylarý
Etrafa yayýlmýþ onun kollarý
Yel estikçe karýþýrdý dallarý
O çýnarýn o heybeti nic’oldu.
Etrafýn ormandan çýkýlmaz idi
Tepeden tepeye geçilmez idi
Meþesi kavaktan seçilmez idi
Gök göstermez ormanlarýn nic’oldu.
Üzerin bir düzlük geniþ meydandý
Bir tarafýn yüksek sarptý kayaydý
Çeþitli hayvanlar otlar mayaydý
Sürü ile ceylanlarýn nic’oldu.
Dört yanýnda sana yollar çýkardý
Her çiçeðin bir mis gibi kokardý
Bozkýratlý beyler sana konardý
Misafirperverlik ünün nic’oldu.
Üzerinde uçar ördekler kazlar
Jimnastik yapardý gelinler kýzlar
Kiraz gibi olur yanaklar yüzler
Senin o kuvvetin gücün nic’oldu.
Asýrlarca kaldýn bu kuvvetinle
Beslerdin insaný hep servetinle
Övünür dururdu herkes seninle
Þimdi övünenler nerde nic’oldu.
Ýslahiye Keller Kuþçu güneyde
Zincirli Ýntilli durur dibinde
Karaburçlu Dünek durur doðunda
Gölünde yaþayan kuþlar nic’oldu.
Kaypak Hasanbeyli Bahçe batýnda
Ayran Kýzlaç Kaman vardýr içinde
Ýnsanlarýn yaþar çok hoþ biçimde
Habidatda yeyip içen nic’oldu.
Kozdere Akçýnar Mameler yolun
Zorla geçit verir dik duran belin
Sana varmak isteyene uzanýr elin
Ýnsaný uçuran yelin nic’oldu.
Güneyinde Çavdýrma çeþmesi çaðlar
Engininde çoktu bahçeler baðlar
Sana varmak için çocuklar aðlar
Oðlak güden çoluk çocuk nic’oldu.
Yarým asýr geçmiþ yapýlmýþ yollar
Bir uçtan bir uca geçer trenler
Gökçe dað delinmiþ olmuþ tuneller
Emek verip çalýþanlar nic’oldu.
Geçilmeyen yerler hep olmuþ yollar
Baðlý birbirine ilçeler iller
Ötmez olmuþ sana konan bülbüller
Güllerin aþýðý bülbül nic’oldu.
Nerde sana gelip konup göçenler
Yaylanda yaylayýp suyun içenler
Sekiz on direkli çadýr açanlar
Koyunlu kuzulu göçen nic’oldu.
Asýrlardan evvel gayet þen idin
Kendinle övünen Gökçe Dað idin
Bütün hayvanata sen acýr idin
Bakýp büyüttüðün kurtlar nic’oldu.
Çýktým üzerine neler söyledim
946 da destan eyledim
Acýdým haline durdum aðladým
Benim gibi seven dostlar nic’oldu.
ÝSMAÝL de derki böyle olacak
Kimi aðlayacak kimi gülecek
Bir gün olur sýra bana gelecek
Diyecekler bunu yazan nic’oldu.
---- 1946 – Gökçedaðý - Ýntilli / Ýslahiye
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
---------------------------------------------
GELDÝ DE GEÇTÝ - 1
Evvel bahar yaz aylarý gelmeden
Sonbahar aylarý geldi de geçti,
Bahçedeki güller domurcuk iken
Don vurdu açmadan soldu da geçti.
Çocuk iken elden ele dolandým
Aðladýkça beþiklerde sallandým
Allah lisan verdi ben de dillendim
Ahrazlýk devresi geldi de geçti.
Ayaklandým saðdan sola saldýrdým
Neyi gördüm ise ona daldýrdým
Yaþýmý yaþadým onu doldurdum
Çapkýnlýk devresi geldi de geçti.
Bu yaþ arasýnda ya neler gördüm
Zaman geldi öldüm öldüm dirildim
Anasýz babasýz öksüz büyüdüm
Evlatlýk devresi geldi de geçti.
Yaþým üçtü þehit edildi babam
Dört yaþýnda bizi terk etti anam
Nenemiz yanýnda kaldýk bir zaman
Yavruluk devresi geldi de geçti.
Ýsmail YILMAZ der benzimiz soldu
Babam Mehm Çavuþ düþmana vurdu
Kanlý Geçit mevki de Þehit oldu.
Evlatlýk devresi geldi de geçti.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
----------------------------------------------
GELDÝ DE GEÇTÝ – 2
Sekiz yaþýndayken nenem de öldü
Aðlaya aðlaya gözüm yoruldu
Her birimiz bir amcaya verildi
Torunluk devresi geldi de geçti.
Onbeþine doðru yolum alýndý
Aþk peþine düþtüm bu da görüldü
Onyedi yaþýnda yuvam kuruldu
Bekarlýk devresi geldi de geçti.
Baðlandý ayaðýn gidersin nere
Geçim telaþýdýr düþmüþtür sere
Yaþým yirmi oldu gittim askere
Askerlik devresi geldi de geçti.
Baba oldum ama bir gün görmedim
Eþimle beraber sefa sürmedim
Bu günüme kadar bir gün gülmedim
Acý bir hayattý geldi de geçti.
Yaþým otuz oldu baþladý hayat
Gönül istiyordu artýk saltanat
Allah vurdu bana tek koydu kanat
Uçmak arzularým geldi de geçti.
Ýsmail YILMAZ’ým Ortaysa yurdum
Oguz’larda soyum Selçuklu boyum
Ýntilli denilen Kozdere köyüm
Gençlik devreleri geldi de geçti.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
---------------------------------------------
GELDÝ DE GEÇTÝ – 3
Güneþ deðmez oldu benim üstüme
Çok kýrýldým ahbabýma dostuma
Bilmem ki feleðin bana kastý ne
Felek kýlýcýný vurdu da geçti.
Ulaþmýþtý otuz altýya yaþým
Gönlüm dinçti artýk rahattý baþým
Yoktu bir sýkýntým mesuttu eþim
Sýkýntýlý günüm geldi de geçti.
Yaþým kýrka kadar çok güzel gitti
Birgün zannettim ki ecelim yetti
Bir yýlan soktuda beni felç etti
Zehriyle vücudumu yaktý da geçti.
Yaþým kýrký geçti aðladý gözüm
Etrafa bakmaya dayanmaz özüm
Etmedim tövbeyi tutmuyor yüzüm
Onunda zamaný geldi de geçti.
Yaþým kýrk yedidir geldim buraya
Sene altmýþ altý geldi araya
Bundan sonrasýný koydum sýraya
Yarým bir asýrlýk geldi de geçti.
Bir asýrý yarýladým yaþadým
Þiir yazdým yaþamaya baþladým
Ýsmail YILMAZ’ým çok þey düþledim
Kalpde düzensizlik geldi de geçti.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
----------------------------------------------
GELDÝ DE GEÇTÝ – 4
Bundan evvel neler geldi baþýma
Kimse bakmaz gözden akan yaþýma
Kelpeten diþçiyle deðdi diþime
Beþ diþim sýradan geldi de geçti.
Birden bire gözüm nasýl aðrýdý
Ýçerim inledi kalbim aðladý
Ýki sene sürdü devam eyledi
Sonra o günlerde geldi de geçti.
Bu sefer üç kaza geçirdi özüm
Taþ çivi odunla kanadý gözüm
Çektim cefalarý gülmedi yüzüm.
Sabrettim bunlarda geldi de geçti.
Bir kaza ile de kolum kýrýldý
Sandým gök gürledi yerler yarýldý
Yavrular aðladý dediler noldu
Buda hayal gibi geldi de geçti.
Acý çektim zahmet çektim gülmedim
Sevildim sayýldým geri durmadým
Sevgi sundum kötülüðü bilmedim
Sevgimiz yüksekte geldi de geçti.
Ýsmail YILMAZ’ým iyilik özüm
Türk Ýslam sentezi söylenen sözüm
Yüce Türk Milleti ülküsü izim
Türk’ün kötü bahtý geldi de geçti.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
----------------------------------------------
GELDÝ DE GEÇTÝ – 5
Asýl hayatýma þimdi geleyim
Olanlara aðlayým mý güleyim
Son olarak beni tekrardinleyin
Hayat indiçýktý geldi de geçti.
Dört yavrum annesiz kaldýðý zaman
O benim hallerim olmuþtuduman
Ýkinci bir yuva kuruldu heman
En büyük kara gün geldi de geçt.
Bu geçen günlerim geri gelmesin
Hiç kimse de benim gibi olmasýn
Çocuk olsun anne baba ölmesin
Günler yüreðimi deldi de geçti.
Ol bari Hüda’dan saðlýk isterdim
Þimdi tekrar bir genç olmak isterdim
Geçen günlerimi bir bir gösterdim
Bir çok acý günler geldi de geçti.
Çocuk oldum ortalýkta süründüm
Dedem Ahmet Çavuþ yüzon yaþ gördüm
Babam Þehit oldu ben gururlandým
Hayatýmda boþluk geldide geçti.
Adým Ýsmail’dir soy adým YILMAZ
Baþýma gelenler romana sýðmaz
Kara günlerim de yazmakla bitmez
Nice kara günler geldide geçti.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
----------------------------------------------
SEVMEK VE SEVÝLMEK
Dertliyem derdime ulunmaz çare
Dudu dilden kader beni ayýrdý,
Eller ister benim yaremi sara
O ellerden kader beni ayýrdý.
Ben severdim yâri candan gönülden
Çok hatalar çýktý zalim dilimden
Ayrý düþtüm beni seven yârimden
Sevenlerden kader beni ayýrdý.
Ne söylesem boþtur bulunmaz çare
Can dayanmaz her gün figana zara
Son bir sözüm kaldý svgili yâre
Yarenlerden kader beni ayýrdý.
En ettim sevgilim san ana etme
Biz beþeriz aman kusura bakma
Af et günahýmý narýndan yakma
Bilenlerden kader beni ayýdý.
Yürü bire dünya sonun yalanmýþ
Seni candan seven elbet aldanmýþ
Faniye aldanan hem de betbahtmýþ
Zalimlerden kader beni ayýrdý.
Akýl geldi baþa ÝSMAÝL YILMAZ
Günler gitti boþa bir daha gelmez
Yaþým kýrký geçti tövbem tutulmaz
Af edenden kader beni ayýrdý.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ – Ýslahiye
----------------------------------------------
AÐLAMA
Ecel gelip baþ yastýða düþmüþtür,
Fýrsat gitti elden gözüm aðlama.
Ana, baba, kardeþ burada kalmýþtýr
Yalvarmak çaresiz boþa aðlama.
Nerde kaldý oðlun kýzýn evladýn
Malýn mülkün hani onca servetin
Peygamberin yapman nice sünnetin
Zaman geçti diye sakýn aðlama.
Hararetten yanar dimaðýn kurur
Ezrail karþýda su ile durur
Yok ise amelin imanýn alýr
Yardýmcý yok diye sakýn aðlama.
ÝSMAÝL YILMAZ der bana o günde
Sureyi Yasini okut o anda
Tövbem kabul ola Yüce katýnda
Ömür gitti gönül sakýn aðlama.
Ýslahiyeli Ozan Ýsmail YILMAZ - Ýslahiye
---------------------------
Mustafa Yýlmaz Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul
……………………………………………..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.