Kelebek Ölümü

saksýya yatýrýlan bir çiçeðin dibindeydin
iþte o zamanlar sen aðlayan bir köktün
o karanlýklarýn içinde üç çakýl taþýna hüzünleniyordun
yolunu þaþýrmýþtýn ve yürüyemeyecek kadar hýrpalanmýþtýn
aslýnda herkesin bir kuyusu vardýr
heyecanýndan içinin çok çektiði
derin bir duyguyla
yerin altýndan beslendiði
ve uzaktan sevdalandýðý bir bulutu
sana o buluttan parça parça koparýp verdim
çünkü sen daha kirlenmiþ sularý içemeyecek kadar masumdun



seni ilk gördüðümde
üzerinde moher bir kazak kollarý tüylenmiþ
ince deniz tozu yüzüne yapýþmýþ
demir bir korkulukta eþeliyordun düþleri
aðzýmdan dökülünce birkaç kelime, soluverdi harfleri
bir kanat perdeledi suyun hüznünü
ortak tanýdýk balýklar süzüldü yakamoza


ah ne kadar da ilgisiz ve alakasýzdýnýz
zavallý bir güneþin fikrimdeki batýþýndan
bile etkilenmedi kirpikleriniz
ok ok oldu onun oklarýna inat



geçilen ve durduðu zamanda varlýðýný koruyan sükun
ve kûn aþkýna
aþaðýdan yukarý bakma
boyutsuzluk küçültmez aþký
sürekli kucaklar meridyen ve paralelleri
ve sarým sarým sarmalar dünyayý



zamanýn doðru olmadýðý bir yerdeydin
iþte o zaman sen ayak dibinde kubbe leþtin
o simetrik ve figürsüz gölgeye sinmiþtin
ýþýðýný kaybetmiþtin ve bulamayacak kadar körleþmiþtin
aslýnda her kesin bir yýldýzý vardýr
belirli spektrum dalga boyunda ýþýðý yayan
ve geçmiþten yankýlanan bir sesi
sana o hýçkýrýklardan dalga dalga koparýp verdim
çünkü sen o kadar küçüktün ki
kalbimin parçacýsý sayýlýrdýn


seni son gördüðümde
aylardan kasýmdý
eteðime savruluþu misafir olan uzak yol tozlarý
ve bir avuç kar kahkahasý getirmiþtim
bembeyaz yollarýn uzandýðý saçlarýnýz
dalgalandý nahoþ bir rüzgarýn eserekliðinde
sen yine çok çekiydin
tüketim yasasý gereði
çekim kuvvetinizde
doðru orantýlý olarak
katlanarak hýrpalandým



kelebek ölümüydü ayrýlýðýmýz
öfkeni sayfa sayfa kanatlarýna kazýdýn
oysa
ehil bir öðretmenin sabrý gibidir
ömrümüzden geçen her gün
nevbaharýn gelme olasýlýðýný hesaba katmadýn




Sosyal Medyada Paylaşın: