Düþünüyorum da Ben annemi hiç sevmemiþim Eðer onu sevsem Onun için bu kadar yanmazdým Ona umut aþýlarken Kendim umutsuzluðun pençesinde kývranmazdým Ona hayatý sevdirmeye çalýþýrken Kendim bu kadar hayattan kopmazdým Ýnadýna baðlanýrdým Yüzümde maske mutluluk pozu verirken Gözyaþlarýmý içime akýtmazdým. Çok geç anladým Ben annemi hiç sevmemiþim Eðer onu sevsem Kendi canýmý acýtmazdým bu kadar Benim canýmýn onun caný olduðunu Asýl onu hayata baðlayan Hayat iksirinin ben olduðumu Çok geç anladým ANNEM affet... En büyük acýyý ben yaþattým oysa sana Allah’ým bana ver acýlarýný Diye yalvarmýþtým Oysa bu yalvarýþým sana ettiðim bedduaymýþ Bilemedim annem Þimdi anlýyorum Ben annemi hiç sevmemiþim…
HÝVDA Sosyal Medyada Paylaşın:
hivda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.