Boşaldı Kadehim Tekrar Doldur Gam
Hüzünsü atlýlar koþar içimde.
Serçeler hüzünle yuvalar kurar.
Hüzünle kýpýrdar sevgin gönlümde.
Âlemde hüzünden çekici ne var?
Ben yine benleyim, bu ne yalnýzlýk…
Yahut dayanýlmaz bu ne iþkence?
Âlemde olamaz büyük hýrsýzlýk:
Hüznümü çalýyor vefasýz gece!
Bitmez tesellidir sürgün sevgimde:
Tozlanmýþ aynada beliren eyvah!
Ne kadar çýrpýnsam, yine nafile,
Ruhumda fokurdar alev alev ah
Sen hüznü bilmezsin, zaten uzaksýn.
Ruhun ruhumdaki hüzne yabancý…
Eski bir pikapta, kýrýk plaksýn.
Ruhumda hüzünle kaynarken sancý.
Ama ben yine de seni suçlamam.
Sen bana kaderin armaðanýsýn.
Bela mimarýnýn sefil ömrümde,
Gönlüme sunduðu sevda gamýsýn…
Hüznümle mutluyum, razýyým buna.
Sanmayýn bu þair bir tuhaf adam.
Evet þimdi lazým bir huzur bana;
Boþaldý kadehim tekrar dolsun gam…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.