benim güzel annem anneciðim, bilemedim hayatýn çerçevesi yokmuþ gözleri de yaþlý özlemleri de baki.. gidenler de gelmiyor gelemiyor geri, hiç bir zaman da gelmiyecekler artýk, sen de yoksun umutta ona keza, geriye kalan hatýralar bir kaç resim bir kaç anekdot.. dolmuyan bir þey varsa o da sensin senin varlýðýn senin yerin.. zaman geçtikçe yaþlandýkça daha çok anlýyor insan sanki daha çok ihtiyacým var gibi geliyor bana zaman geçtikçe vaktin kýskaçýn da.. aslýnda isterdim olsun öbür dünya ama maalesef o da ya oldu yada olacak bizimle beraber sizlere ömür.. yel mi desem rüzgar mý zaten farkta etmiyor dün sen estin yarýn sýra bende sýra bizde kurulmuþ bir saat misali.. geldik iþte gidiyoruz geriye kalan kacalak olanlar çocuklarýmýz torunlarýmýz.. tek tesellimiz belki onlarda bizi hatýrlayacaklar umarým güzelliklerle özlemlerle ama sakýn hiç akmasýn göz yaþlarý olmasam da ben yine kýyamam yine kýyamam onlara belki senin bana þimdi kýyamadýðýn gibi...
(Berlin,15.11.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.