Ey sevgili

Yalnýzlýkla dolu bir sonbahar akþamý
Sessizliðin en sessiz yerindeyim
Yüreðim parça parça sökülürken
Bir þehrin en boþ caddesindeyim
Yalnýzlýðýmla dertleþirken
Usulca ölmekteyim

En buruk veda bu hayata
Ne zaman sana baksam kalbim senle atardý
Son zamanlarda yüreðimde hareket yok
Senin içinde olmadýðýn kitabýn mutlu sonu
Ellerini tutmadan geçen günün telafisi yok

Nefes almanýn ne demek olduðunu
Gözlerine baktýðýmda anladým
Yokluðunda her gün baþka bir rüyada
Baþka bir hayalinle yaþadým
Nice aynalar kýrýlmadý bu kadar
Sen arkaný dönüp giderken
Benim kýrýldýðým kadar

Ey sevgili eðil kulak ver sesime
Kelimelerin özlemimi taþýmaktan yorgun düþtüðü yerdeyim
Kokunu alan çiçeðin kýskançlýktan solduðu yerdeyim
Kýþ günü en sýcak yerde
Kalbimin ritminin dudaklarýna eþlik ettiði yerdeyim
Sana çok uzak deðil , kalbinin içindeyim

Üzülme acýlarýn en güzeli, ateþler içindeyim diye
Belki gülümsersin de ömrüm uzar diye
Sana bir umut baðladým
Olurda bir gün düþersem tutunurum diye
Harfle yanan cümle olurmuþ
Ben senle yandým roman oldum
Belki bir gün okursun diye...
Sosyal Medyada Paylaşın: