papatyanýn son yapraðýydýn, gözyaþlarýmla suladým seni, çocukluðuma sýðýndým, bir çocuðun elleriyle, güneþin sýcaklýðýný getirdim sana. üþüyen tenine sarýldým, bir güz zamaný. teninde papatyalar açtý, ve sonra kokun bedenimi sardý, oysa bende bir ben yoktum, bir ben kokuna hasret, bir ben tenine ýrak, bir ben senden uzak, sonra yere düþen bir yaprak oldum. sonbahar bendim sende. kýþa hazýrlýk halinde bir sokaktým, tenimde karlar diz boyu, ve ben; yine sana hasret, yine sana üþüyordum.
ibrahim dalkýlýç
15/11/2015 23:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.