Bir ateþti, Gönlüme düþen aþkýn. Bir ümitti, Yüreðime serpilen son bakýþýn. Ama doðmadan, Batan bi güneþ gibi, Parçalamýþtý yüreðimi yokluðun. Ve ruhum üþüyordu, Sensizliðin ateþinde...
Seni her gün batýmýnda, Ölümün kýyýsýnda bekliyor olacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kırık Kalem Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.